Kadın erkeği kuşatmış..

.

Sevgililer günü diyorlar acaba evli olan hanımlar özel bir günle anılmaya layık değil mi ?
Oysa bir tek kocanın kahrını çekmekte onlardan daha KAHRAMANI var mı ?

Emekçi kadınlar günü diyorlar acaba tüm yetişkinler üzerinde emekleri olan ANALAR emeksiz mi ?

Kadına pozitif ayrımcılık yapalım, tamam yerden göğe kadar hakları ezilen kadınlarımızın.
Kadının en büyük işi kocası, en büyük yükü çoçukları ve bu iki büyük yükü varken
bir de çalışmak değil çalıştırılmak zorunda bırakılıyorsa erkeklerle eşitlik gazı verilerek
sonuçta olan kocaya, çocuğa ve kendine oluyor.

Kadınlarımızı okutalım, öğretmenlik, polislik, yönetcilik, hakimlik ve hekimlik ve sair ihtiyaç olan konularda
çalışsın ve isterse profesör olsun.. yeter ki ihtiyaç yoksa çalışmaya "mecbur" bırakılmasın.

Bu vesile ile internette dolaşın şu sözü hatılatıyım:
Kocayı bulunca feministlik,
parayı bulunca komünistlik
ve hocayı bulunca agnostiklik kalmaz.

Herkese ve özellike bu gün vesilesiyle
emekçi ve emekli tüm kadınlarımıza
Saygılarımla

Demişim bir bayan yazımı eşitliğe aykırı bulmuş, bunun üzerine de dedim ki

Dikkat ederseniz "mecbur" bırakılmaktan söz ediyorum. Kadınlar çalıştırılmasın demiyorum.
Mecbur kalırsa elbette helal rızkını arayacaktır.
Mecbur kalmazda mecbur "bırakılır"sa... illa ki çalışmak zorunda kalacaktır.
Zaten çağdaş uygarlığın arkasındaki karanlıkta bu suretle onun "ev"den kopmasını istiyor..
Böylece ailenin bütünlüğü ve bunu sağlayan erkeğin merkezi konumu,
olmayan "özgürlük" adına bozuluyor ve insan soyu tehlikeye düşüyor.
Eğer insan tarlalarını bulamazlarsa sonumuz karanlık..
Bunun uzun tahlilini yapmak için bu yanıt yeterli gelmez ama şunu söyleyeyim..
sayısız koşullara ve kurallara yani evrene ve topluma DOĞUM insanı, isterse bu erkek olsun, ÖZ-GÜR bırakmaz..
ÖLÜM'e mecbur olmaktan öte mahkum olanda "ölüm-süz" olamaz.
Dikkat edin sol görünün ve sağ duyunun çelişkisi,
bu bulunamayan "özgürlük" olamayan "ölümsüzlük" ekseninde yatmaz mı ?
Dünya ne kadar boş işlerle uğraşıyor değil mi ?

Şaşılaclaktır ki bu eşitlik, özgürlük ve ölümsüzlük hadi dörtleyelim "ölümlülük" (*)
ki sonuçta hepsine yapıştırılacak son yargı YOKLUK'tur.
Evrende hiç bir yerde eşitlik yok.
Hatta bir sodyum atomu başka bir soydum atomuna benzemez.
Ayniyet ve musavat insanın kafasındaki boş ilkeden başka bir şey değildir.
Yukarıda söyledim.. koşullara zecren bağımlı ve kurallara cezren bağlı insanın gürünün öz olması olanaksız.
Öyle ise bu "ideal"lerin realitesini görelim ve ondan sonra bunlara daha rasyonel temeller arayalım.
Yoksa dini veya ideolojik savları seslendirmek, başlatılan önceliğimizin bitirilişinin sonuna yani kabire kadar devam eder.

OSMANZİYA

(*) Öz olarak ölümlü de kalamıyoruz.. çünkü kaldırılıp hesaba çekiliyoruz.
Öz olarak Ölümsüz de olamıyoruz çünkü Yaradan isterse
bu "önce başlat sonra bitir" yasasını ancak kendi dilediği kadar, yani ahireti, sürdürür.
Not: Düzeltilmemiş yaz ütüsüz elbiseye benziyor. Buruşuk önceki yazım için özür dilerim.