umut umut yazdı:


Kabirdeki Tasarruf Masalı
Bir toplum düşünün… Akıl tutulmuş, yeryüzündeki en net gerçeği unutmuş: “Ölen bir daha dönmez.”
Ama bu kadar basit bir hakikati çarpıtmanın bedeli çok ağır olur. Ve oldu da…
Bazı insanlar öldükten sonra dillerden düşmedi. Hakkında methiyeler dizildi, menkıbeler uyduruldu, rüyalar anlatıldı.
Sonra bir bakmışsın: O ölü, artık sadece bir hatıra değil. Bir otorite, bir post, bir tılsım, bir banka, bir tanrı parçası.
Ve sonra denildi ki:
“Kabirde yatıyor, ama tasarrufu devam ediyor.”
“Kalpleri biliyor.”
“İstekleri geri çevirmiyor.”
“Dualar onun eliyle ulaşıyor.”
“Onun himmetiyle işler yürüyor.”
Peki kim söyledi bunları? Allah mı? Kur’an mı?
Hayır.
Bu sözler, yaşayan liderlerin ağzından döküldü.
Çünkü o kabirde yatan kişi, artık bir kaldıraçtı.
Makam kazanmak için,
Para toplamak için,
Şöhret devşirmek için,
Cemaati tutmak için.
Kur’an Ne Diyor?
“Sen, kabirlerde olanlara duyuramazsın.” (Fatır 22)
“Ölüler Allah'a döndürülür.” (Enam 36)
“Allah’tan başka çağırdıklarınız ne size ne kendilerine fayda verir.” (Araf 197)
Kur’an öyle net ki.
Ölü, kabirde sessizdir.
Ruhu, Rabbine teslimdir.
O artık bu dünyaya karışmaz. Ne keramet gösterir, ne dua kabul eder, ne makam dağıtır.
Ama cemaatin başındaki adam öyle demez. Der ki:
“Bu zat bizi bırakmadı.”
“Rüyama girdi.”
“Falanca işi söyle yapın.”
Çünkü onun kurduğu düzen, ölüye tapan ama diriyi besleyen bir düzendir.
Bu Nasıl Bir Düzen?
İnsanlara şeyhlerini Allah’a ortak koşmaları öğretilir.
“Onun yüzü suyu hürmetine olur” denir.
Bir isim, Allah’ın yerine geçer: Gavs, kutub, efendi hazretleri…
Ve sonunda kişisel tapınma başlar:
Para toplanır, sadaka yönlendirilir, mallar bağışlanır.
Derken, aileler dağılır, özgürlükler yitirilir, akıl körelir.
Ama o tasarruf ettiği söylenen kişi…
Çürümekte olan bir kemik yığınıdır.
Ne konuşur, ne bilir, ne müdahale eder.
Ama adına binlerce insan diz çöker.
Kurtuluşun anahtarı onda sanılır.
Allah’a değil, ona el açılır.
Bu Bir İnanç Değil; Bu Bir Yıkım
Bu, din kisvesi altında inşa edilen bir modern putperestliktir.
Ve bu put artık taşa değil, kişilere yapılır.
Öldü mü? Fark etmez. Mezarı zaten bir tahttır.
Ama o tahtta ölü oturur, diri hükmeder.
Gerçekte yapılan nedir biliyor musun?
Allah’ı bir aracıya ihtiyaç duyulmadan tanımaya çalışan insanların, yeniden esir edilmesidir.
Bu sefer zincirler görünmezdir, çünkü adına "himmet", "keramet", "sadakat" denmiştir.
Şimdi Sor:
Kimdir bu dini tekeline almış adamlar?
Neden Allah’ın Kitabı yetmiyor da, bir mezar taşına sığınılıyor?
Niye Resulullah bile “Ben de sizin gibi bir beşerim” derken, falanca zat “Allah’ın sır kapısı” oluyor?
Bu düzenin adı dindir ama içeriği çıkar,
Bu sistemin adı tasavvuftur ama içi biat ve itaattir.
Bu söylemin adı tevazudur ama gerçeği şöhret ve servettir.
Son Söz:
Evet, insanlar ölüler üzerinden yönetiliyor.
Ve bu ölülerin ağzından konuşanlar, dirilerin cebine, zihnine ve ruhuna hükmediyor.
Allah ise kainatı sarıyor.
Gerçekten O’na yönelmek isteyenlerin sesi işitilsin diye.
Belki o zaman, ölüye tapan toplumlar dirilmeyi,
ve yaşayan Rabb’e teslim olmayı
yeniden hatırlar.


dedim ki:

Siz bunlara laf yetiştiriyorsunuz da bana bir eleştiri yapamıyorsunuz.. sizin bu arkadaşlardan farkınızı bi söylermisiniz ?

Yahudilik ve Hristiyanlık gibi Müslümanlığı da bir DİN haline getirdiniz.. laf yaparak ve hakikat satarak YAZARLIĞINIZI yaptığınızı sanıyorsunuz.

osmanziya yontembilim.com