Kişisel gelişim kitapları bilgiden çok öğüt içeren yapıtlardır. Elimde bir kişisel gelişim kitabı var.. Nasuh Mahruki’nin KENDİ EVERESTİNİZE TIRMANIN.. mevcut kişisel gelişim kitaplarının şişkin ene pompaladığını söyleyen  Doğan CÜCELOĞLU yaşanan bir gelişimin canlı hikayesi olarak okuyucularına önerdiği  MAHRUKİ’nin eserini  “yaşanmamış yaşamlar” için öneriyor.

Mahruki’nin yaşamı yaşanmıştır.. çünkü başarısı, eseri ürünü var.. Cüceloğlu’nun yaşamı da yaşanmış yaşamdır.. çünkü adı sanı ve ünü var. Oysa benim ve senin yaşamının nesi var ? Başarmamış insan yaşamamış adam  mı ? Yaşam amaç olmadığına göre öyle.. doğmak, büyümek, çoğalmak ölmeye YAŞAM denilir fakat insan düzeyinde bunun ayrıca YAŞANMASI ve BENİM diyebileceği bir amacını gerçekleştirmesi gerekir. Amacını gerçekleştirdin mi ? Gerçekleştirmemişsen yaşamışsın demektir. Eğer böyle değilse yaşanmamış yani hiç yaşamamış  sayılıyoruz.

Bu  yaşanmamışlık bende olsun  sende olsun  hiç fark etmez.. ha ne diyor sun ? Amacının ne olduğunu bilmiyor musun ? Öyleyse senin yaşamın bile yok ki yaşanmamış olsun! Neden yok ? Şişkin bir enen var da ondan.

Diyelim  çalıştım, amacımı gerçekleştirdim ve başardım. Eğer enem-benim-egom  varsa  ve  hala şişkin bir şekilde duruyorsa.. bu başarılı yaşam yani yaşanmış yaşam dahi yaşanmamış bir yaşamdır!

Demek yaşanmış yaşam yani başarılı bir yaşam, yaşamak için gereklidir fakat yeterli değildir.. Çoğu kişisel gelişim kitablarının bu tür yaşanmamış yaşamlara dayandığını söylüyor Cüceloğlu.. Belki çağdaş kişisel gelişimcilerin çoğu böyle olabilir ancak onlar gerçekleşmesi gereken gelişime gidişin yollarını açtıkları için değerlidirler.. geçmişin insan-ı kamillerinin Allah’ın rızasına ve Ahretin hesabına dayalı uhrevi faziletleri ve dünyavi kemalatları gibi olmasalar bile  bu yola bir taş daha çakarlar..

Evet enenin ezilmesi bir fazilet olduğu gibi işin başarılması da bir kemalattır. Belki birini yapan öbürünü yapamıyor ancak her ikisini de gerçekleştiren gelişimciler oluyor ki sanırım yukarıda saydığım iki isim onlardan.

Peki sen.. ben.. biz.. siz onlardan biri olamaz mıyız ?

Onlara öykünemez miyiz ?

Öğütlerinden yararlanamaz mıyız ?

İçimizde aradığımız amacı yani Everest’imizi bulamaz mıyız ?

Bulduğumuz onun asıl evrenimiz olduğunu göremez miyiz ?

Asıl evimizin de bu gönül beyti olduğunu bilemez miyiz ?

Bilebiliriz. İşte o zaman namazda yöneldiğimiz kabe ile yıktığımızKabelerin bir mukayesesini  yapalım.. bunu nerden biliyorum ben bir kabe yıktım da onun için.. kendisinden özür dilerim.  niçin ve hangi amaç için  kabeye yöneldiğimizi  bilelim. belki o zaman bizde neden başarılı, yaşanmış bir yaşam yaşayamadığımızı anlarız.

Sağlıcakla kalın.

OSMANZİYA